Recruitment gaat om mensen zien voor wie ze zijn (2024)

Carly Teeuw was corporate recruiter bij OnlyHuman. Na ruim dertien jaar nam Carly afscheid van het bureau. Na een half jaar keerde ze terug op het oude nest. In een nieuwe rol, namelijk als senior consultant. Zij houdt zich nu bezig met het invullen van tijdelijke opdrachten op het gebied van communicatie binnen de Rijksoverheid. Ze vertelt enthousiast over haar ervaringen in recruitment. Carly: “Recruitment gaat om mensen zien voor wie ze zijn.”

Professionele bouwer

Carly: “Ik werk - met twee kleine tussenpozen – al ruim dertien jaar bij OnlyHuman. Na verschillende functies in de recruitment ben ik sinds kort consultant. Ik zie mezelf als een professionele bouwer. Een stevig netwerk creëren, samenwerkingen aangaan, contacten en relaties onderhouden: ik vind het geweldig om hiermee bezig te zijn.

Oprecht en gelijkwaardig contact

Voor mij draait het vak niet om kort gewin. Het is essentieel dat je beseft wat het betekent voor een persoon om in een recruitmentproces te zitten. Daarom moet je ook na een afwijzing contact houden. Dingen goed afsluiten, eerlijk zijn, je aan je afspraken houden. Even elkaars gezicht zien en checken of er nog andere manieren bestaan om er voor elkaar te zijn.

Helaas maak ik in recruitment nog te vaak mee dat dit onvoldoende gebeurt. Zo belde ik eens iemand die had gereageerd op een vacature. Ze zei dat ze het zó fijn vond dat ik terugbelde. Dat gebeurde volgens haar nooit. Tegenwoordig is een recruitmentproces grotendeels gestandaardiseerd en gedigitaliseerd. Daardoor ontbreekt de persoonlijke aandacht. Maar voor mij gaat veel daarvan vanzelf. Dan zie ik bijvoorbeeld iemand voorbijkomen op LinkedIn. Ik besluit die persoon te volgen. Ik stuur een bericht, houd contact, blijf interesse tonen. Dat is geen recruitment-trucje, dat is wie ik ben.

Iets laten horen als het niet wordt verwacht

Mensen merken het als je het anders doet. Ze zijn gewend om na een sollicitatie niks te horen. Het is bijna het nieuwe normaal geworden: verwachten dat er ‘toch niets’ komt. Als je dan toch in contact blijft, ook al past de openstaande vacature misschien niet bij de reagerende kandidaat, maak je het werkelijke verschil. Voor mij is het belangrijk dat mensen het gevoel hebben dat ik ze zie. Dat vind ik zelf ook een fijn gevoel. We zijn allemaal mens, dus verplaats ik mij in de ander. Wat zou het voor mij betekenen als ik in een sollicitatieproces zou zitten? Dat is menselijk contact: de tijd krijgen, ervaren dat iemand interesse in je heeft.

In de recruitmentwereld wordt er veel vanuit het snelste belang gehandeld. Dan worden er bijvoorbeeld honderden van die bulk-InMails op LinkedIn tegelijkertijd verstuurd. ‘Maar we maken het echt persoonlijk en zetten iemands naam erboven.’ Huh, denk ik dan. Hoe is dat persoonlijk? Ik ben ervan overtuigd dat als je iemand benadert, je het contact de ruimte moet geven. Het is een proces, ga daar niet te opdringerig mee om. Iemand is niet per se op zoek, ook al wil jij dat wel.

De ware klik

Het is overal zo ontzettend verschillend hoe er naar recruitment wordt gekeken. Corporate recruitment vereist meer geduld. Je zit midden in de organisatie, die ken je goed, dus je wilt zeker weten dat iemand daar goed bij past. Daarbovenop is het al lastig genoeg om mensen, zeker voor langere tijd, aan je organisatie te binden. Dat ik corporate recruiter was bij OnlyHuman is niet voor niets. Hier is de interesse in de mens achter de kandidaat namelijk oprecht. Er is oog voor kwaliteit, want kwantiteit

werkt gewoon niet op lange termijn. Het draait om netwerken, contacten warmhouden, iemand het gevoel geven dat hij voor jou wil werken en niet voor een ander.

Een goede recruiter kijkt door een cv of schoolloopbaan heen. Je hoort niet alleen maar bezig te zijn met mensen overhalen om iets te doen wat jij wilt. Daar voelen mensen zich eigenlijk vooral ongemakkelijk bij. Je lost iets op voor beide kanten. Het is niet meer ‘u vraagt, wij draaien.’ Je bent aan het oplossen, meedenken, adviseren. En weet je: als je zelf geen klik hebt met iemand is dat ook oké. Die persoon kan namelijk wel helemaal prima zijn voor de baan. Het hoeft niet je beste vriend of vriendin te zijn, maar wel de perfecte match.”